GİRİŞ ve AMAÇ: İn vitro fertilizasyon (IVF) tedavisi, günümüzde infertilite tedavisinde en fazla kullanılan yardımcı üreme tekniklerindendir. Yardımcı üreme teknikleri ile yapılan her embriyo transferi için canlı doğum oranındaki başarının yaklaşık %30 olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada IVF tedavisi alan çiftlerin laboratuvar parametreleri ve demografik özelliklerinin infertilite tedavisi sonrası elde edilen oosit kalitesi, embriyo kalitesi ve gebelik oranları üzerinde etkilerini araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya infertilite tanısı konan 455 çift dahil edildi. Yapılan çalışmada %20 oranında gebelik varlığı
görülen grup ile %63,7 oranında gebelik görülmeyen grup, in vitro fertilizasyon parametreleri olan hormonal değerler, oosit
sayısı, döllenmiş oosit sayısı ve embriyo kalitesi, fertilizasyon oranları açısından incelendi ve elde edilen bulgular arasındaki
ilişki istatistiksel olarak analiz edildi. Sonuçlarımız, gebelikte ilişkilendirilen hormon değerlerinin gebe kalan kadınlarla gebelik
oluşmayan kadınlar arasında istatistiksel olarak değerlendirildi. Veriler; sayı, yüzde, ortalama ve t-testi, ki-kare testi
ile analiz edildi.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen ve infertilite tanısı konan 455 çiftin endikasyonlarının sıklık dereceleri sırasıyla incelendiğinde;
erkek faktörü açıklanamayan infertilite ve kadın faktörlerinin neden olduğu tespit edildi. Embriyo kalitesi değerlendirilirken
blastomerler eşit büyüklükte, yuvarlak ve şeffaf sitoplazma içerenler ve fragmantasyon içermeyen embriyolar olmak üzere
derecelendirme sistemine göre sınıflandırıldı. Fragmantasyon oranı %20 olan embriyolar grade I, blastomer farklılıkları artan
ve fragmantasyon %20 den büyük ve %50 aralığında olan embriyolar grade II, blastomer sayı, şekil ve büyüklükleri birbirinden
farklı olanlar grade III, fragmantasyon oranı %50’den fazla ve blastomer sitoplazmaları koyu, heterojen görünümlü
embriyolar ise grade IV olarak seçildi. İn vitro fertilizasyon hastalarından kontrollü ovaryan hiperstimulasyon sonucu elde
edilen foliküller oosit pick up işlemi ile toplanarak oositin etrafındaki granuloza hücreleri ayrıldı. Verilen ilaç protokolu ile
fertilizasyon arasında analizler sonrası oosit kalitesi iyileştikçe fertilizasyon oranında artma izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yapılan retrospektif çalışmanın ilaç protokollerinin uygulamaları ve in vitro fertilizasyon parametreleri açısından incelenerek, IVF uygulamalarında yol gösterici etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.

INTRODUCTION: In vitro fertilization (IVF) therapy is the most commonly used assisted reproductive techniques in infertility treatment. The success of live birth rate with assisted reproductive techniques are known about 30% for each embryo transfer. In this study, we aimed to investigate the effects of laboratory parameters and demographic characteristics of couples receiving IVF on oocyte quality, embryo quality and pregnancy rates obtained after infertility treatment.
METHODS: 455 couples with infertility were included. In the study, 20% of pregnancy group and 63.7% of non-pregnancy group were evaluated according to their hormonal values with in vitro fertilization parameters, oocyte number, number of fertilized oocytes and embryo quality, fertilization rates and the correlation between the findings was statistically analyzed. Acquired data were analyzed by number, percentage, mean and t-test by chi-square test.
RESULTS: In our study, the indications and pregnancy rates of 455 couples diagnosed with infertility were examined. The indications of the couples included in the study were male factor, unexplained infertility and female factors, respectively. When embryo quality was assessed blastomeres were classified according to equal size, round and clear cytoplasm and embryos free of fragmentation. Embryos with a fragmentation rate of 20% were grade I, embryos with increased blastomeric differences
were grade II and 20% larger and 50% range embryos with fragmentation grade III, different blastomer number, shape and size, fragmentation rate was more than 50% and blastomer cytoplasms were dark and heterogeneous embryos were selected as grade IV. Follicles obtained from in vitro fertilization patients after controlled ovarian hyperstimulation were collected
by oocyte pick-up to separate the granulosa cells around the oocyte.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The aim of this retrospective study was to investigate the application of drug protocols and in vitro fertilization parameters.

GİRİŞ ve AMAÇ: Yüksek dereceli servikal intraepiteliyal neoplazilerin tedavisinde yaygın olarak kullanılan LEEP ile soğuk konizasyon tekniklerinin etkinlik, başarı ve postoperatif erken dönem sonuçlarını karşılaştırmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde Eylül 2015 ile Ocak 2019 tarihleri arasında servikal biyopsi sonucu yüksek dereceli intraepiteliyal neoplazi (CIN 2, CIN 3) olarak gelen ve bu nedenle LEEP veya soğuk konizasyon yapılan hastaların verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Yüksek dereceli intraepitelyal neoplazi tanısı ile LEEP yapılan 87 hasta ile soğuk konizasyon (cold-knife) yapılan 48 hastanın demografik verileri, preoperatif sitoloji ve biyopsi sonuçları, operasyon süreleri, spesimenin patolojik özellikleri ve erken dönem komplikasyonları karşılaştırıldı.
BULGULAR: LEEP yapılan 87 hastada ortalama yaş 46.28±6.05 iken soğuk konizasyon yapılan 48 hastada 47.92±5.99 idi ve anlamlı fark bulunmadı. Bununla birlikte soğuk konizasyon grubunda hastaların gravida ve paritesi istatistik olarak anlamlı olacak şekilde yüksek bulundu (p<0.05). LEEP tekniğinde operayon süresi soğuk konizasyona göre daha kısa bulundu (p<0.05). Çıkarılan spesimeninin derinliği ve genişliği soğuk konizasyon grubunda LEEP grubuna göre daha büyük saptandı (p<0.05). Cerrahi sınır pozitifliği ile, kanama ve enfeksiyon gibi erken postoperatif komplikasyonlar bakımından gruplar arasında fark saptanmadı (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tedavi başarısı olarak cerrahi sınırlarda lezyon izlenmemesi alındığında yüksek dereceli servikal intraepitelyal neoplazilerin tedavisi için yapılan LEEP ve soğuk konizasyon tekniğinin başarı ve etkinliği benzer bulundu. Erken dönem komplikasyonları da benzer olmakla birlikte LEEP tekniğinde soğuk konizasyona göre operasyon süresi daha kısa bulundu. Soğuk konizasyon tekniğinin ise termal hasara yol açmaması ve histopatolojik değerlendirme için LEEP’e göre daha fazla miktarda doku sağlanabilmesi avantajlı olduğu yönleridir.

INTRODUCTION: To compare the efficiency, success and early postoperative results of cold-knife conization and loop electrosurgical excision procedure (LEEP) commonly performed in the treatment of cervical high grade intraepithelial lesions (HSIL).
METHODS: The data of the patients with high grade intraepithelial neoplasia (CIN2, CIN3) cervical biopsy results who underwent cold-knife conization or LEEP between January 2015 and January 2019 in Göztepe Training and Research Hospital, affliated with Medeniyet University, were evaluated retrospectively.The demographic characteristics, initial sitology and cervical biopsy results, lenght of operation times, and pathologic examination results of specimens and early postoperative complications of 87 patiens who underwent LEEP and 48 patient with cold-knife conization were compared.
RESULTS: The mean age was 46.28 ± 6.05 in 87 patients who underwent LEEP and 48.92 ± 5.99 in 48 patients who had cold conization and has not a statitistical significance. In cold-knife conization group, parity and gravida were higher with a statistical significance (p<0.05). Operation time was found to be shorter in LEEP group than conization group (p<0.05). The depth and width of the surgical specimens were found to be higher in cold-knife group than LEEP group (p<0.05). In terms of the positivity of disease in surgical borders and postoperative complication such as amount of bleeding and infection rates there were no statistically significance (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Regarding the absence of the disease at the surgical margins the success of cold-knife conization and LEEP techniques was found to be similar. Early surgical complication rates were similar in two group. Supplying large specimens and non creating thermal injury are the major advantages of performing cold-knife conization method.

GİRİŞ ve AMAÇ: Tekrarlayan hışıltı okul öncesi çocuklarda önemli bir klinik sorundur. Çocukların yaklaşık üçte biri 3 yaşından önce en az bir hışıltı atağı geçirmektedir. Bu çalışmada departmanımızda tekrarlayan hışıltı nedeniyle izlenen hastaların genel özelliklerinin tanımlanması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Alerji polikliniğine yılda 3 veya daha fazla hışıltı yakınması ile başvuran 691 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların demografik, klinik ve laboratuvar özellikleri anket formları doldurularak tespit edilmiştir
BULGULAR: Tekrarlayan hışıltısı olan 215 (%31) kız, 476 (%69) erkek, 691 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Semptomlar
hastaların %52,5’unda 0-1 yaş, %76.4’ünde 0-3 yaşta, %9,9 hastada 6 yaşından sonra başlamıştı. Ataklar sıklıkla kış mevsiminde (%54,4) olup, %19 oranında ataklar arasında semptom mevcuttu. Hospitalizasyon oranı %49 (ort. 1.19±0.86) olup, <1 yaşta en sıktı (%71). Ailede akrabalık, atopi ve astım oranları sırasıyla %11.2, %42,2 ve %22,4 olup hastaların %54,8’i ailenin ilk çocuğuydu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yineleyen hışıltı, çoğunlukla 0-3 yaşta başlayan, %34.9 geçici, atopinin en önemli risk faktörü olduğu bir klinik sorundur.

INTRODUCTION: Recurrent wheezing is an important clinic problem among preschool children. Nearly one third of the children have at least one wheeze episode before three years of age. The aim of this study is to identifiy general features of chidren with recurrent wheezing.
METHODS: Six hundred and ninety-one children attemted to pediatric allergy clinic for recurrent wheezing more than 3 attacks per year, were evaluated retrospectively. Questionary forms were filled for demographic, clinic and laboratory features.
RESULTS: Two hundred and fifteen (31%) girls, 476 (69%) boys, 691 children were evaluated retrospectively. Onset of symptoms were 0-1 year in 52.2%patients, 0-3 years in 76.4%patients, after 6 years in 9.9%patients. Most of the attacks were usually in winter (54.4%). Nineteen percent of patients had symptoms between attacks. Forty-nine percent of our patients were hospitalized, mostly before 1 year of age. Consangunity was 11.2%whereas atopy and asthma was seen respectively 42.2%, 22.4%in family members. Most patients were the first child of the family (54.8%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Recurrent wheezing is a clinic problem in which atopy is an important risk factor, usually starting before 3 years
of age and 34,9%is transient.

GİRİŞ ve AMAÇ: Üçüncü basamak merkezimizde klinisyenler tarafından tercih edilen fetal MRG endikasyonlarının incelenmesi ve MRG’nin ultrason bulgularına olan ek tanısal katkısının ortaya konmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2016-2018 yılları arasında fetal MRG yapılan 322 olgu retrospektif olarak incelendi. Fetal lezyonlar organ sistemlerine göre sınıflandırıldı ve klinisyenlerin endikasyonları belirlendi. Prenatal dönemde yapılan fetal ultrason ve MRG sonuçları değerlendirildi.
BULGULAR: MRG çekilen 322 fetüsün endikasyonlarının dağılımı; 138’inde (%42.8) santral sinir sistemi anomalileri, 99’unda
(%30.7) plasental anomaliler, 36’sında (%11.2) genitoüriner sistem anomalileri, 18’inde (%5.6) solunum sistemi anomalileri,
17’sinde (%5.3) maternal faktör, 13’ünde (%4) baş, boyun, yüz anomalileri ve 1’inde (%0.4) fetal faktör olarak belirlendi. Tüm endikasyonlar incelendiğinde MRG ile ek bulgu saptanan olgu sayısı 13’tür (%4.03). Santral sinir sistemi anomalileri
7 olgu ile en sık ek bulgu saptanan gruptur, bu grup içerisinde fetal MRG %5.07 oranında ek katkı sunmuştur. Sırasıyla genitoüriner sistem anomalileri olan grupta 3 ek bulgu (%8.33 oranında ek katkı), maternal endikasyonlar grubunda 2 ek bulgu (%11.7 oranında ek katkı) ve solunum sistemi anomalileri olan grupta 1 ek bulgu (%5.55 oranında ek katkı) olduğu
görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ultrasonografinin yetersiz kaldığı hallerde uygun perinatal yönetim ve danışmanlık için fetal MRG giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır. MR cihazlarının daha ulaşılabilir olması, bu alandaki uzmanlığın artması ve MRG teknolojisindeki ileri gelişmeler, bu modalitenin perinatoloji alanında daha yaygın kullanımı ile sonuçlanacaktır.

INTRODUCTION: The aim of this study is to investigate the fetal MRI indications preferred by clinicians in our tertiary care center and to reveal the additional diagnostic contribution of MRI to ultrasound findings.
METHODS: Between 2016-2018, 322 cases who underwent fetal MRI were evaluated retrospectively. Fetal lesions were classified according to organ systems and indications of clinicians were determined. Prenatal fetal ultrasound and MRI results were evaluated.
RESULTS: Distribution of indications of 322 fetuses with fetal MRI; Central nervous system anomalies in 138 (42.8%), placental anomalies in 99 (30.7%), genitourinary system anomalies in 36 (11.2%), respiratory system anomalies in 18 (5.6%), 17 (5.3%) maternal factor, 13 (4.0%) head, neck, face anomalies and 1 (0.4%) fetal factor. When all indications were examined, 13 (4.03%) patients had additional findings with MRI. Central nervous system anomalies were the most common additional finding with 7 cases,
fetal MRI contributed 5.07% in this group. There were 3 additional findings (8.33% additional contribution) in the group with genitourinary system abnormalities, 2 additional findings (11.7% additional contribution) in the maternal indications group and 1 additional finding (5.55% additional contribution) in the group with respiratory system anomalies, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Fetal MRI is increasingly used for proper perinatal management and counseling in cases where ultrasonography is inadequate. The availability of MRI devices, the increase in expertise in this field and the advancements in MRI technology will result in the more widespread use of this modality in the field of Perinatology.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma hemşirelik fakültesi öğrencilerinin cinsel sağlık konusundaki bilgi düzeyleri ve görüşlerinin değerlendirilmesi
amacıyla gerçekleştirildi Tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu araştırma, bir devlet üniversitesine bağlı hemşirelik
fakültesinde araştırmaya katılmayı kabul eden ve öğrenimine devam eden birinci, ikinci ve üçüncü sınıf öğrencilerle yapıldı. Veriler, literatür doğrultusunda hazırlanan Katılımcı Bilgi Formu, Cinsel Sağlığa Bakış Açısı Anketi ve Cinsel Sağlık Bilgi Düzeyi Anketi kullanılarak öz bildirim yöntemiyle elde edildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu araştırma, bir devlet üniversitesine bağlı hemşirelik fakültesinde araştırmaya katılmayı kabul eden ve öğrenimine devam eden birinci, ikinci ve üçüncü sınıf öğrencilerle yapıldı. Veriler, literatür doğrultusunda hazırlanan Katılımcı Bilgi Formu, Cinsel Sağlığa Bakış Açısı Anketi ve Cinsel Sağlık Bilgi Düzeyi Anketi kullanılarak öz bildirim yöntemiyle elde edildi.
BULGULAR: Örneklemin yaş ortalaması 20,15±1,43 (Min- Maks=17-30) olup %79,6’sını kız öğrenciler oluşturdu. Çalışmada öğrencilerin çoğu üreme ve cinsel sağlığa ilişkin sorununu en çok sağlık personeli ile (%65,4) paylaştığını, %90’ı üreme ve cinsel sağlık konusunda bilgisinin olduğunu, %62,1’i evlilik öncesi cinsel ilişkiye karşı olduğunu bildirdi. Katılımcılardan 20 yaş üzerinde ve üçüncü sınıfta olanların cinsel
sağlığa ilişkin bilgi düzeylerinin daha yüksek olduğu saptandı (p<,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmada, üniversite öğrencilerinin üreme ve cinsel sağlığa yönelik bakış açılarının olumlu ve bilgi düzeylerinin yüksek olduğu belirlenmiştir

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the knowledge and opinions of nursing students about sexual health.
METHODS: This descriptive and cross-sectional study was conducted with first, second, and third year students who accepted to participate in the study and attend the study at a nursing faculty of a state university. Data were obtained through self-report method through Participant Information Survey, Sexual Health Perspective Questionnaire and Sexual Health Knowledge Level Questionnaire which was prepared in
accordance with the literature.
RESULTS: The mean age of the research sample was 20.15±1.43 (Min-Max=17-30) and the 79.6% were fe-male students. In the
study, it was determined that most of the students shared the problem of reproductive and sexual health with the health care team members (65.4%), 90% had knowledge about reproductive and sexual health and 62.1% were against sexual intercourse
before marriage. It was determined that sexual health knowledge level of the participants above 20 years of age and third grade was higher (p<.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, it was determined that university students' perspectives on reproductive and sexual health were positive and their knowledge level was high.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada kliniğimizde gebeliğin intrahepatik kolestazı( GİK) tanısı konmuş gebelerin maternal ve fetal sonuçlarıdeğerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma retrospektif olarak tasarlanmış olup, Eylül 2017 ve Eylül 2018 tarihleri arasında toplam 53 hastayla yapıldı.GİK tanısı kaşıntı ve karaciğer enzimleri ile açlık safra asit düzeylerinde artış(≥10 μmol/L) artış olması durumunda konuldu.Hastaların hastane kayıtlarından doğum bilgileri ve demografik özelliklerine ulaşıldı.
BULGULAR: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalaması 30.5±5.7 yıl ve tanı anındaki gebelik yaşı ortalaması 32.3±2.8 hafta olarak saptandı. Ortalama safra asit düzeyi 26.42±19.1 μmol/Lolarak hesaplandı.Hastaların %26.4’ünde gestasyonel diyabet, %15.1’inde preeklampsi görüldü.Hastaların %37.7’sinin preterm doğum yaptığı tespit edildi.Yenidoğan bebeklerin %32.7’si yenidoğan yoğun bakım ünitesine alınırken, %32.7’sinde yenidoğan geçici taşipnesi, %33.3’ünde respiratuvar distres sendromu geliştiği görüldü.Perinatal mortalite ise saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışma sonuçlarımıza göre, GİK takibinde en önemli unsurlar olan perinatal mortalite ve morbiditeyi azaltmak için hastaların yakın takibi ve şiddetli kolestaz bulguları olan hastaların belirlenip uygun tedavinin erken başlanması oldukça önemlidir.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate maternal and fetal outcomes in pregnant women diagnosed with intrahepatic cholestasis of pregnancy (ICP) in our clinic.
METHODS: In this retrospective study, we included a total of 53 patients with ICP who were admitted to Bursa Yüksek İhtisas Training and Research Hospital, Obstetrics and Gynecology outpatient clinics between September 2017 and September 2018. The diagnosis of ICP was made based on elevated liver enzymes and bile acids (≥10 μmol/L) and pruritis. Delivery outcomes and demographic characteristics of the patients were obtained from the hospital records.
RESULTS: The mean age of the patients was 30.5±5.7 years and the mean gestational age was 32.3±2.8 weeks. The mean bile acid level was 26.42±19.1 μmol/L. Of the patients, 26.4% had gestational diabetes mellitus and 15.1% had preeclampsia. A total of 37.7% of the patients had preterm delivery. Of all neonates, 32.7% required neonatal intensive care unit stay, while
32.7% had transient tachypnea of the newborn and 33.3% had respiratory distress syndrome. No perinatal mortality was observed.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our study results suggest that close follow-up and identification of patients with severe cholestasis symptoms are the mainstays of the follow-up of ICP and early treatment to decrease perinatal mortality and morbidity.

GİRİŞ ve AMAÇ: Astım, çeşitli uyaranlara karşı gelişen hava yolu aşırı duyarlılığı ile ilişkili kronik hava yolu inflamasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Kötü kontrollü astımın önemli belirleyicilerinden bazıları evdeki evcil hayvanlar, hava kirliliği, polen maruziyeti gibi çevresel faktörlerdir. Çalışmamızda ebeveynlerin astımı ortaya çıkaran etkenler, ataklardan korunmak için alınabilecek önlemler ve astım için ilaç kullanımı hakkındaki bilgi düzeylerini ölçmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2015 -Haziran 2016 tarihleri arasında Zeynep Kamil Hastanesi hasta çocuk polikliniğine herhangi bir nedenle başvuran hasta yakınlarına astım bilgi düzeyini ölçmeyi hedeflediğimiz anket formu uygulandı. Ankette hasta ve hasta yakınlarının demografik özelliklerinin yanısıra alerjik hastalık/astım varlığı, varsa astım için kullanılan ilaçlar, alerjik astımı ortaya çıkaran etkenler ve astımdan korunmak için alınabilecek önlemler sorgulandı. Hasta yakınları etkenler ve önlemler için birden fazla cevaplama yapabildiler.
BULGULAR: Çalışmaya yaşları 20-49 arasında, 781 kadın ve 219 erkek olmak üzere toplam 1000 hasta yakını dahil edildi.
Hastaların ortalama yaşları 4,5 ± 2,2 yıl idi. Çalışmaya dahil edilen ebeveynlerin 169’unda alerjik hastalık mevcutken, 61 ebeveyn astım nedeniyle inhaler tedavi kullanmaktaydı. Çocuğunda alerjik hastalık olanların sayısı 149 idi. Astım/alerjik bronşit olan 114 hastanın 74’ü erkek olup ortalama yaşı 4,4 ± 3,06 yıl idi. Astımı ortaya çıkardığı düşünülen etkenler sorusuna en sık (%50,1) bilmiyorum cevabı verilirken; çocuğu astımdan korumak için alabilecekleri önlemler sorusuna da en sık (%52) bilmiyorum cevabı verildi. Çocuğunda alerjik hastalığı olanlarda çocuğunda alerjik hastalığı olmayanlara göre astım ataklarının ev tozu, polen, rutubet, evcil hayvan, kirli hava, sigara, küf ve gıdadan kaynaklı olduğunu düşünenlerin oranları istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek ve bu soruya bilmiyorum cevabı verenlerin oranı istatistiksel olarak anlamlı
derecede daha düşüktü (p˂0,001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocuğunda alerjik hastalık mevcut olan hasta yakınlarının alerjik astımı ortaya çıkaran etkenler ve astımdan koruyucu
önlemler konusunda bilgi düzeyleri diğer hasta yakınlarına kıyasla daha yüksektir. Ancak tüm çalışmadaki ebeveynler değerlendirildiğinde
astım etkenleri ve koruyucu önlemler sorularına verilen “bilmiyorum” cevabının fazlalığı bilgi düzeyinin yeterli olmadığını göstermektedir.

INTRODUCTION: Asthma is a disease characterized by chronic airway inflammation associated with airway hypersensitivity. One of
the important determinants of poorly controlled asthma is environmental factors such as pets, air pollution and pollen exposure. In our study, we aimed to measure the parents’ level of knowledge about the causes of asthma and preventive factors.
METHODS: Between January 2015-June 2016, a questionnaire was conducted in which we aim to measure asthma knowledge level of the parents who applied to Zeynep Kamil Hospital outpatient clinic for any reason. In the questionnaire, the demographic characteristics of the patients and their parents and also the presence of allergic disease / asthma, the drugs used for asthma, the causes of asthma, and the preventive factors of asthma were questioned. The parents were able to mark more than one option for causes and factors.
RESULTS: A total of 1000 parents, 781 females and 219 males, aged between 20-49 years were included in the study. The mean age of the patients was 4,5 ± 2,2 years. While 169 of the parents included in the study had allergic disease, 61 were using inhaler therapy due to asthma. The number of children with allergic disease was 149. Of the 114 patients with asthma or allergic bronchitis, 74 were male, with a mean age of 4,4 ± 3,06 years. The most common (50.1%) answers about the factors that are thought to be the cause of allergic asthma and the the preventive factors of asthma (52%) were “ I don’t know.” The response ratio of the parents whose children have allergic disease and who think that asthma is caused by house dust, pollen, humidity, pet, dirty air, foods, tobacco exposure and mold compared to those without allergic diseases was statistically significantly higher and the rate of those whose answer was “I don’t know” was statistically significantly lower (p˂0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The parents whose children have allergic disease have higher levels of knowledge about asthma compared to other
parents. But all parents’ level of knowledge about asthma is not sufficient. Parents choose to use mostly allergic bronchitis for their
children with airway sensitivity. The diagnosis of asthma was less favorable for families because it was thought to be a scary, difficult to treat, chronic disease. For the treatment and control of asthma, the knowledge level of parents should be increased.

GİRİŞ ve AMAÇ: Histerosalpingografi (HSG), infertil kadınlarda tuba uterinaların yapısını, açıklığını ve uterus anomalilerini değerlendirmede en sık kullanılan tetkiktir. İnfertil kadınlarda tubaların yapısı ve açıklığının tanısı HSG ve laparoskopi (L/S) ile konmaktadır. L/S günümüzde infertilitenin tubal nedenlerinin tanımlanmasında en güvenilir yoldur. Çalışmamızda tubal geçirgenliğin değerlendirilmesinde HSG ve L/S’nin tanı koymadaki yerini göstermeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 1 Ağustos 2015 ile 1 Nisan 2017 tarihleri arasında hastanemizin kadın doğum polikliniklerine infertilite nedeni ile başvuran HSG’de bilateral tubal geçirgenlik saptanmayan 64 hasta dahil edildi. Bilateral tubal tıkanıklık ön tanısı ile L/S uygulanan hastalarda tubal serbest metilen mavisi geçişi değerlendirildi.
BULGULAR: HSG sonucunda bilateral tubal geçirgenlik olmayan 64 infertil hastaya yapılan L/S sonucunda 22 (%34,38) hastanın her iki tüpünün açık olduğu, 26 (%40,63) hastanın her iki tüpünün kapalı olduğu, 16 (%25)hastanın bir tüpünün açık olduğu izlendi. 64 hastadan 26’sının HSG ve L/S bulguları korele idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: HSG, kadın infertilitesinin araştırılmasında kullanılan ilk basamak tanı yöntemidir. HSG sonucunda bilateral tubal tıkanıklık izlenen hastalarda kesin tanı için ikinci basamak olarak tanısal L/S yapılmalıdır.

INTRODUCTION: Hysterosalpingography (HSG) is the most commonly used test in the investigation of the structure and patency of the tube uterine and uterine anomalies in infertile women. The structure and patency of tuba in infertile women is diagnosed by HSG and laparoscopy (L / S). L / S is currently the most reliable way to identify tubal causes of infertility. In this study, we aimed to show the role of HSG and L / S in the diagnosis of tubal permeability.
METHODS: Between August 1, 2015 and April 1, 2017, 64 patients who admitted to the obstetrics and gynecology outpatient clinics of our hospital with the request of a child who had no bilateral tubal permeability were included in the study. Free methylene blue passage to both tubes was evaluated in patients who underwent L / S for tubal permeability indication.
RESULTS: L / S was performed on 64 infertile patients without bilateral tubal permeability at HSG. Both tubes were open in 22 (%34,38) patients, both tubes were closed in 26 (%40,63) patients and one tube was open in 16 (%25) patients. Of the 64 patients, 26 had correlated HSG and L / S findings.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Conclusion: HSG is the first line diagnostic method used in the investigation of female infertility. L / S is the gold standard method for the detection and treatment of tubal factor. If bilateral obstruction is observed as a result of HSG, diagnostic L / S should be performed.

GİRİŞ ve AMAÇ: Preterm doğumu önlemek amacıyla servikal yetmezlik saptanıp proflaktik serklaj ve acil serklaj operasyonu yapılmış olan olguların perinatal sonuçlarını karşılaştırmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2009 - Ocak 2019 arasında Bülent Ecevit Üniversitesi, Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği’nde serklaj yapılmış olan hastaların medikal bilgileri retrospektif olarak incelendi. Servikal yetmezlik ile ilişkili bir veya daha fazla ikinci trimester gebelik kaybı hikayesi bulunan ya da servikal yetmezlik nedeniyle daha önce serklaj yapılmış olan hastalar proflaktik serklaj grubu olarak, ikinci trimesterde ağrısız servikal dilatasyon ve/veya membranların vajene prolabe olduğu saptanarak serklaj yapılan olgular ise acil serklaj grubu olarak ayrıldı. Gruplar arasında gebelik süresince gelişen komplikasyonlar, perinatal sonuçlar ve inflamatuar belirteçlerden lökosit (WBC), periferik kan nötrofil-lenfosit oranı (NLR) ve trombosit - lenfosit oranı (PLR) karşılaştırıldı.
BULGULAR: Yirmi yedi olgudan oluşan proflaktik serklaj grubunda canlı doğum oranı %96,6 iken, 16 olgudan oluşan acil serklaj
grubunda canlı doğum oranı yine oldukça yüksek bir oran olan %81,3 olarak saptandı. Proflaktik serklaj ve acil serklaj yapılan hastaların canlı doğum oranı, doğum haftası, preterm doğum oranı ve doğum kilosu her iki grupta da benzerdi (p=0,137; p=0,179; p= 0,085; p=0,602). Acil serklaj yapılan olguların servikal dilatasyonları 1-4 cm arasında değişmekteydi. Beş olguda servikal dilatasyon ≥3 cm ve membranlar prolabe idi, bu olguların sadece biri (%20) canlı term doğumla sonuçlandı. Acil serklaj grubunda lökosit (WBC) sayısı proflaktik serklaj grubundan daha yüksek bulundu (p=0,037). Buna karşılık NLR, PLR, nötrofil, lenfosit ve trombosit sayıları ise her iki grupta farksız saptandı. Tüm olgular içinde preterm doğumlar ile term doğumlar arasında yapılan karşılaştırmada ise WBC,
NLR ve PLR değerleri açısından fark saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Acil serklaj operasyonunun perinatal sonuçları proflaktik serklaj operasyonu ile benzer ve her iki grupta da canlı doğum ve term doğum oranları yüksek saptanmıştır. Bununla beraber acil serklaj yapılan grupta servikal dilatasyonun ≥3 cm olduğu olgularda ise neonatal mortalite, abortus ve preterm prematür membrane rüptürü oranı yüksektir. Bu bulgular özellikle acil serklaj yapılacak hastaların seçiminde dikkatli olmak gerektiğini göstermektedir.

INTRODUCTION: To compare perinatal outcomes of prophylactic cerclage and emergency cerclage operations in patients with cervical insufficiency to prevent preterm birth.
METHODS: A retrospective study was conducted between June 2009 and June 2019 in University of Bulent Ecevit, Obstetrics and Gynecology Department. All medical records were evaluated. Patients with history of one or more second-trimester pregnancy losses related to painless cervical dilation and in the absence of labor or abruptio placentae or history of prior cerclage due to painless cervical dilation in the second trimester were included to prophylactic cerclage group and patients with painless cervical dilation and/or prolabed
membranes at physical examination in the second trimester were included to emergency cerclage group. Pregnancy complications,
perinatal outcomes and inflammatory markers such as WBC count, neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), platelet-lymphocyte
ratio (PLR) were assessed.
RESULTS: Live birth rate were 96,6% in prophylactic cerclage group which was consisted of 27 patients and 81,3% in emergency cerclage group which was consisted of 16 patients. Similarity were observed in comparison of live birth rate, gestational age at birth, preterm birth rates and birthweight between both groups (p=0,137; p=0,179; p= 0,085; p=0,602). Cervical dilatation was between 1 and 4 cm in emergency cerclage group. Cervical dilatation were ≥3 cm and membranes were prolabed in 5 patients. Only one of five patient’s pregnancy was resulted with term birth. WBC count were higher in emergency cerclage group than prophylactic cerclage group (p=0,037). On the contrary, no difference was seen in comparison of NLR, PLR, neutrophil, lymphocyte, and platelet count between groups. Likewise, WBC, NLR and PLR were not different between the patients who were delivered preterm and term in all groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our study suggests that, both prophylactic cerclage and emergency cerclage increases the live birth and term birth rates. However increased neonatal mortality, abortus and preterm premature membrane rupture rates were observed in patients with cervical dilatation ≥3 cm. Patients must be evaluated carefully before emergency cerclage operation.

GİRİŞ ve AMAÇ: Pediatrik hastalarda iskemik inme (İİ) için birçok kalıtımsal ve kazanılmış sebepler potansiyel risk faktörü olarak tanımlanmış olsa da biz, protrombin G20210A (PT) ve metilentetrahidrofolat redüktaz C677T (MTHFR-C677T) ve hiperhomosisteinemi’nin ilk İİ atağına etkisini tekrar değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu geriye-dönük kesitsel araştırma 2003- 2004 yılları arasında gerçekleştirildi. İİ tanısı ile başvuran veya takip altında olan pediatrik hastalar çalışma topluluğunu (Grup I) oluşturmaktadır. Sağlıklı Çocuk Polikliniği takibi altında olan 19 çocuk kontrol grubu (Grup II) için seçildi. Trombofilik gen mutasyon analizi enzimatik polimeraz zincir reaksiyonu ile gerçekleştirildi. Homosistein düzeyi kimyasal immünoesey metodu ile ölçüldü.
BULGULAR: Gruplar arasında yaş [10 (1-18), p= 0.98], cinsiyet (p=1.0) ve etnik köken (p=0.27) olarak anlamlı bir fark yoktu.
Herediter trombofili’yi işaret eden İİ için aile öyküsü grup I’de anlamlı olarak daha yüksek (p<0.001) olmasına ek olarak İİ için
2,38 kat risk artışını göstermekteydi. Ne PT (p=1.0) ne de MTHFR- C677T oranı grup I’de anlamlı olarak daha yüksekti. Homosistein
düzeyi grup I’de daha yüksek iken (12,6 ila 7.5 μmol/L, p=0.014), hiperhomosisteinemi oranı yakın-anlamlı (p=0.009) idi. Çok-değişkenli analizde hiçbir değişken İİ üzerine belirgin etki göstermedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sınırlı hasta sayısı mevcut araştırmanın başlıca kısıtlılığıydı. Klinik ve genetik faktörlerin eş-zamanlı birlikte bulunmaları, tek başına genetik mutasyon varlığından daha belirleyici görünmektedir.

INTRODUCTION: Although a variety of potential inherited and acquired aetiologies have been defined as a risk factor for ischemic stroke (IS) in paediatric patients, we aimed to revisit the influence of prothrombin G20210A (PT), methylenetetrahydrofolate reductase C677T (MTHFR-C677T) and hyperhomocysteinemia on the initial stroke episode.
METHODS: This retrospective cross-sectional survey was conducted between 2003-2004. Paediatric patients who had been admitted and/or followed up with the diagnosis of IS constituted the patient group (Group I). Nineteen children who were followed up in the healthy children policlinics were elected for control group (Group II). Thrombophilic gene mutation analysis was performed through enzymatic polymerase chain reaction. The homocysteine level was quantified through a chemical immunoassay method.
RESULTS: There was no significant difference between the groups in terms of age [10 (1-18), p=0.98], gender (p=1.0), and ethnicity (p=0.27). The family history of IS that suggested hereditary thrombophilia was significantly higher in Group I (p<0.001). Additionally, it showed a 2,38 times greater risk of ischemic stroke. The rate of neither PT (p=1.0) nor MTHFR-C677T (p=0.19) were considerably
higher in group I. While homocysteine level was higher in group I (12,6 versus 7.5 μmol/L, p=0.014), the rate of hyperhomocysteinemia was near-significant (p=0.09). In multi-variate analysis, none of the variables revealed a significant impact on the IS.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Limited number of patient count was the major limitation of the current study. The co-existence of clinical and genetic factors seems to be more determinant than that of a genetic mutation per se.

GİRİŞ ve AMAÇ: Fetuin-b enerji metabolizması, ateroskleroz ve üreme sisteminde rol oynayan yeni bir peptid hormonudur.Polikistik over sendromu (PKOS) üreme ve metabolik sistemleri içeren artmış kardivasküler risk taşıyan bir hastalıktır.Bu çalışmada PKOS'lu kadınlarda dolaşımdaki Fetuin-b düzeyinde değişiklik olup olmadığını ve Fetuin-b düzeyi ile hormonal-metabolik parametreler ile Karotis intima media kalınlığı (CIMT) arasında bir ilişki olup olmadığını tespit etmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kesitsel çalışmamıza 80 PKOS’lu kadın alınmıştır. Kontrol grup olarak 80 tane yaş ve BMI uyumlu kadın çalışmaya alınmıştır.Dolaşımdaki Fetuin-b seviyeleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Ayrıca deneklerin metabolik hormonal parametreleri ve CIMT'si de
belirlenmiştir
BULGULAR: Dolaşımdaki Fetuin-b düzeyleri PKOS'lu kadınlarda kontrollere göre anlamlı derecede yüksek bulundu (409.54 ± 32.51 vs. 325.53 ± 26.86 ng/ml, P<0.001).İnsülin direncine sahip PKOS denekleri, insülin direncine sahip olmayan PCOS öznelerine göre anlamlı derecede yüksek dolaşım Fetuin-B seviyeleri gösterdi (416.03 ± 30.41 vs. 399.27 ± 33.56 ng/ml, P = 0.024).
Aşırı kilolu / obez kadınlarda PKOS gruplarında düşük kilolu deneklerden anlamlı derecede daha yüksek dolaşımdaki Fetuin-
b düzeyleri vardı (416.32 ± 30.99 vs. 400.82 ± 32.77 ng/ml, P = 0.033).Fetuin-B düzeyleri BKİ, insülin direncinin homeostaz modelinin
değerlendirilmesi (HOMA-IR), free-androgen index (FAI), high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP) trigliseritler ve CIMT
ile pozitif korelasyon gösterir iken yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-C) ile negatif korelasyon göstermektedir. Ayrıca ikili lojistik regresyon analizi, PKOS olma riskinin Fetuin-B seviyelerinin yükselmesine paralel olarak arttığını ortaya koydu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dolaşımdaki Fetuin-B düzeyleri PKOS'lu hastalarda anlamlı olarak artmış olup Fetuin-B düzeyleri PKOS'lu kadınlarda kardiyovasküler risk ve hormonal metabolik bozukluklarla yakından ilişkilidir.

INTRODUCTION: Fetuin-B is a novel peptide hormone involves in energy metabolism, atherosclerosis and reproductive system. Polycystic
ovary syndrome (PCOS) is a reproductive and metabolic disorder associated with increased cardiovascular risk factors. We aimed to
ascertain whether circulating fetuin-B levels were altered in women with PCOS and whether there was any association between fetuin-B
and hormonal-metabolic parameters as well as carotid intima media thickness (CIMT).
METHODS: Eighty women with PCOS and 80 ageand BMI-matched controls without PCOS were recruited to this cross-sectional study. Circulating fetuin-B levels were measured by ELISA. Metabolic- hormonal parameters and CIMT of recruited subjects were also determined.
RESULTS: Circulating fetuin-B levels were significantly elevated in women with PCOS compared to controls (409.54 ± 32.51 vs. 325.53
± 26.86 ng/ml, P<0.001). PCOS subjects with insulin resistance showed significantly elevated circulating fetuin-B levels compared
to those PCOS subjects without insulin resistance (416.03 ± 30.41 vs. 399.27 ± 33.56 ng/ml, P = 0.024). Overweight/obese women had significantly higher circulating fetuin-B levels than lean subjects in PCOS groups (416.32 ± 30.99 vs. 400.82 ± 32.77 ng/ml, P = 0.033). Fetuin-B levels positively correlated with BMI, homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR), free-androgen index (FAI), high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP), triglycerides and CIMT in PCOS subjects whereas fetuin-B negatively correlated with high density lipoprotein cholesterol (HDL-C). Moreover, binary logistic regression analysis revealed that the risk of having PCOS was increased in parallel with elevation of fetuin-B levels.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Circulating fetuin-B levels were significantly increased in PCOS subjects and fetuin-B levels were closely related to cardiovascular risk and hormonal-metabolic disturbances in women with PCOS.

GİRİŞ ve AMAÇ: Oral glukoz tolerans testi (OGTT) gestasyonel diyabet (GDM) taramasında tüm dünyada yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada Van Bölge Eğitim ve Araştırma hastanesine başvuran ve 75 gr OGTT yapılan ve GDM saptanmayan gebelerde testin maternal ve fetal Doppler parametrelerine etkisini inceledik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde takip edilen, 24-28 gebelik haftaları arasında 75 gr OGTT uygulanan ve GDM saptanmayan 46 sağlıklı gebede OGTT’den 1 saat önce ve testin tamamlanmasından 1 saat sonra umblikal arter PI, RI, ve S/D, MCA PSV, PI, RI ve her iki uterin arterin ortalama PI, RI,S/D değerleri kaydedildi. Veriler SPSS-16 programı ve Mann Whitney-U testi kullanılarak analiz edildi ve p değeri<0.05 anlamlı kabul edildi.
BULGULAR: Olguların ortalama yaşı 24.6±5.4 yıl, ortalama gebelik sayısı 2.3±0.8, ortalama vücut kitle indeksi (VKİ) 25.5±5.1 kg/ m2 ve ortalama gebelik haftası 26.5±1.5 bulundu. Testten 1 saat önce ortalama umblikal arter PI: 1.14±0.26, RI: 0.71±0.14 ve S/D oranı 2.24±0.73 saptandı. Testin tamamlanmasından 1 saat sonra ise ortalama umblikal arter PI: 1.04±0.43, RI: 0.58±0.21 ve S/D oranı 2.01±0.44 saptandı ve bu fark istatistiksel anlamlı değildi (p: 0.64, 0,56, 0.71). Testten 1 saat önce ortalama MCA PSV 30.4±11.3 cm/sn, ortalama PI: 1.89±0.36 ve RI: 0.81±0.19 saptandı. Testin tamamlanmasından 1 saat sonra ise ortalama MCA PSV 38.4±13.2 cm/sn, ortalama PI: 2.11±0.24 ve RI: 0.68± 0.21 saptandı ve bu fark istatistiksel anlamlı değildi (p: 0.83, 0.66, 0.82). Test öncesi her iki uterin arter ortalama PI: 1.13±0.21, RI: 0.69±0.11 ve S/D oranı 2.03±0.34 bulundu. Test sonrası ise her iki uterin arter ortalama PI: 1.24±0.11, RI: 0.74±0.16 ve S/D oranı 1.87±0.22 saptandı ve bu fark anlamlı bulunmadı (p: 0.72, 0.79, 0.56).
TARTIŞMA ve SONUÇ: 75 gr OGTT normal saptanan sağlıklı kadınlarda OGTT maternal ve fetal kan akımı üzerine anlamlı etkisi bulunmamaktadır.

INTRODUCTION: Oral glucose challenge test (OGTT) is widely used around the world screening for gestational diabetes mellitus (GDM). In our study, we aimed to evaluate the effect of 75 g OGTT on maternal and fetal Doppler parameters.
METHODS: Measurements of umbilical artery PI, RI, S/D, middle cerebral artery (MCA) PSV, PI, RI and mean PI, RI S/D of uterine arteries assessed 1 hour before OGTT and 1 hour following the test in 46 pregnancies between 24-28 weeks of gestation. The chi-square test was employed to compare variables. Statistical significance was established at p<0.05.
RESULTS: The mean age of pregnant women was 24.6±5.4, the mean gravity status was 2.3±0.8, the mean BMI was 25.5±5.5 kg/m, and
the mean gestational age was 26.5±1.6 Mean umbilical artery PI: 1.14±0.26, RI: 0.71±0.14, S/D ratio 2.24±0.73 calculated 1
hour before test and mean PI: 1.04±0.43, RI: 0.58±0.21, S/D ratio 2.01±0.44 and there was no significance (p: 0.64, 0,56, 0.71).
Mean MCA PSV: 30.4±11.3 cm/sn, PI: 1.89±0.36, RI: 0.81±0.19 measured 1 hour before test and 1 hour following test Mean MCA
were PSV: 38.4±13.2 cm/sn, PI: 2.11±0.24, RI: 0.68± 0.21 and there was no difference (p: 0.83, 0.66, 0.82). Mean uterine arteries
PI: 1.13±0.21, RI: 0.69±0.11, S/D ratio 2.03±0.34 measured before the test and mean PI: 1.24±0.11, RI: 0.74±0.16, S/D ratio 1.87±0.22 calculated after the test and these results were similar (p: 0.72, 0.79, 0.56).
DISCUSSION AND CONCLUSION: There was no significant effect on maternal and fetal Doppler parameters of 75 g OGTT among healthy pregnancies

Bilateral meme dokusu, embriyolojik açıdan ektodermal kökenli olup, inguinal bölge ile aksilla kıvrımının ventrali arasında
gelişim gösterir. Ektopik meme dokusu primitif embriyonejenik süt çizgisi boyunca atrofinin oluşmadığı alanlarda, çoğunlukla da aksillada bulunur. İkinci sıklıkta vulvada görülür.

Bilateral breast tissue is of an embryological ectodermal origin and develops between the inguinal region and the ventral fold. Ectopic breast tissue is found in areas where atrophy does not occur along the primitive embryonic milk line, mostly in the axilla. It is seen in the vulva in the second frequency.

Fallop tüpleri, uterus, serviks ve vajinanın 2/3 proksimal kısmı Müllerian kanal yapılarından orjin almaktadır. Embriyogenezis sırasında, Müllerian kanal gelişimindeki herhangi bir oluşacak duraklama yada bozukluk, “ Müllerian Kanal Anomalileri” diye isimlendirilen uterovajinal yapısal bozukluklara neden olur. Tam olarak uterin anomalilerin popülasyon sıklığı net olarak bilinmemektedir. Overler, primitif yolk sak’tan ve üst vajina parçası, ürogenital sinüsten köken aldığı için Müllerian Kanal Anomalileri’de dış genitallerin ve overlerin gelişim
bozukluklarına rastlanmaz. Bundan dolayıdır ki dış genitalyası normal ve düzenli menstirüel siklusa sahip olan kadınlarda da uterin bozukluklar görülebilmektedir. Uterin anomaliye sahip popülasyonun gebelik gibi zor bir süreçte takip ve doğum planlanmasında zorluklar görülmektedir.

The uterus, fallopian tubes, 2/3 proximal part of the cervix and vagina originate from the Mullerian canal structures. During embryogenesis, any pause or disorder in mullerian canal development causes uterovaginal structural disorders called “Mullerian Channel Anomalies.” The population frequency (insidence) of uterine anomalies is not known exactly. Since the ovaries originate from primitive yolk sak and the upper vagina part originates from the urogenital sinus, development disorders of external genitals and ovaries are not encountered in the Mullerian Canal Anomalies. Therefore, uterine disorders can also be observed in women with normal and regular menstrual cycles. Several difficulties may be observed during the follow- up and birth planning of the pregnant women with uterine
anomalies in a difficult period such as pregnancy.

Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a health problem that begins in childhood and treated as a common psychiatric problem among children/adolescents. ADHD is a common health problem; however, there has been no definite consensus on its frequency and prevalence because of the different methods and diagnostic criteria used in its assessment. When we look at the studies conducted across the world, prevalence rates among school children are observed to vary from as low as 0.2%- 0.4% to as high as 23.4%-27%. The incidence
of ADHD in Turkey is 5% and four times more common in boys than girls. Pediatric nurses play a key role in identifying the children/ adolescents with ADHD and in the continuity of the support to be given to. As a result, pediatric nurses should arrange trainings for early diagnosis and treatment of children/ adolescents with ADHD in schools, arrange screening work for ADHD, and provide expert advice to the child, their family, teachers and social environment.

Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), çocuklukta başlayan bir sağlık sorunudur ve çocuk/ergenlerde ortak bir psikiyatrik problem olarak ele alınmaktadır. DEHB, sık görülen bir sağlık sorunu olmasına rağmen, kullanılan farklı yöntem ve tanı koyma ölçütleri nedeni ile sıklık ve yaygınlık konusunda kesin bir görüş birliği sağlanamamıştır. Dünyada yapılan çalışmalar incelendiğinde; okul çağı çocuklarında %0,2-%0,4 gibi çok düşük değerlerden %23,4-%27 gibi daha yüksek değerler arasında oldukça farklı prevalans oranları görülmektedir.
DEHB’nin Türkiye’deki insidansı ise %5 olup, erkeklerde kızlara göre dört kat daha fazladır. DEHB’li çocuk/ergenleri erken dönemde belirleyerek onlara verilecek desteğin sürekliliğinde pediatri hemşireleri anahtar kişi rolündedir. Sonuç olarak pediatri hemşireleri, DEHB’li çocukların erken dönemde tanılanabilmesi ve tedaviye yönlendirilmesi için okullarda eğitimler düzenlemeli, bu konuya yönelik tarama çalışmaları yapmalı, çocuğun, ailesinin, öğretmenin ve sosyal çevresine danışmanlık sağlamalıdır.