Comparison of Two Different Forms of Diabetes Education in A Middle School

INTRODUCTION: Diabetes is more common in women and those living in urban areas is a chronic disease that causes morbidity and mortality. Aging, obesity, hypertension, diabetes mellitus in the family, education, income level and habits are among the factors that increase the risk of diabetes. To gain and maintain positive health behaviors of individual health education is of paramount importance. In this study, the middle school students with the methods of presentation and video training methods are planned to compare the diabetes education.
METHODS: The study universe comprised the seventh grade students of a middle school (90 students). This study was designed using a model with one group pretest-posttest control group of quasi-experimental model. Of the participating students, 51.6% were female, and 70.8% were 13 years of age. Ninety students, who were allowed by their parents and met the study inclusion criteria between March and June 2015, were divided into two groups using randomization. The experimental group was the video training group (n=45), and
was the presentation group (n=45). A presentation prepared by the researchers was given to the presentation group. A diabetes
education video was used with the video group. A socio-demographic information form prepared by the researchers and a diabetes
education information form developed to determine the students’ knowledge levels were administered to both groups two weeks before and two weeks after the diabetes education. Data analysis was performed using descriptive statistics tests,
paired sample t test, independent sample t test and the ANOVA test.
RESULTS: 51.6% of the students were female, 70.8% of 13 years old. This study found that students who have diabetes history in their family were more likely to get information about diabetes than those who do not (p=0.003). The students’ scores on knowledge level assessment test before and after the diabetes education were found to be statistically significantly high for both groups (p=0.000). No difference was found between the presentation and video groups after the diabetes education (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study determined that both educational methods increased the students’ knowledge levels. However, no significant difference between the two education methods was found. Therefore, both methods can be used in diabetes education of seventh grade students.

Bi̇r Ortaokulda Farklı İki̇ Yöntemle Veri̇len Di̇yabet Eği̇ti̇mi̇ni̇n Karşılaştırılması

GİRİŞ ve AMAÇ: Kadınlarda ve kentsel bölgelerde yaşayanlarda daha sık görülen diyabet mortalite ve morbiditeye yol açan kronik bir hastalıktır. Yaşlanma, obezite, hipertansiyon, ailede diyabet varlığı, eğitimsizlik, gelir düzeyi ve alışkanlıklar diyabet riskini
artıran faktörler arasındadır. Bireyin olumlu sağlık davranışlarının kazandırılması ve sürdürülmesinde sağlık eğitimi büyük
önem taşımaktadır. Bu çalışma ortaokul öğrencilerine sunum yöntemi ve video eğitim yöntemi ile verilen diyabet eğitiminin karşılaştırılması amacıyla planlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yarı-deneysel modellerden tek grup ön testson test deneme modeli ile tasarlanan araştırmanın evrenini bir ortaokulun 7. sınıf öğrencileri (90 öğrenci) oluşturdu. Araştırmaya katılan öğrencilerin %51,6’sı kız, %70,8’i 13 yaşındadır. Mart-Haziran 2015 tarihleri arasında, velileri tarafından izin verilen ve çalışma dahil edilme kriterlerine uyan 90 öğrenci randomizasyon yapılarak seçilen video eğitim grubu (n=45) ve sunum grubu (n=45) olmak üzere iki ayrı gruba ayrıldı. Çalışma; video eğitim grubu 45, sunum grubu 44 olarak toplam 89 öğrenci ile tamamlanmıştır. Sunum grubuna araştırmacılar tarafından hazırlanan sunum yapıldı. Video grubunda ise diyabet
eğitim videosu kullanıldı. Araştırmanın verileri, araştırmacılar tarafından hazırlanan sosyo-demografik özellikler bilgi formu ve öğrencilerin bilgi düzeylerini belirlemek için diyabet eğitimi bilgi formu eğitimden iki hafta önce ve eğitimden iki hafta sonra
olmak üzere her iki gruba uygulandı. Elde edilen bulguların istatistiksel analizleri için SPSS (Statistical Package for Social Sciences) for Windows 17.0 programı kullanıldı. Çalışmanın verilerini değerlendirmek için tanımlayıcı istatistik yöntemleri (ortalama, ortanca, sayı, yüzde); eşleştirilmiş örneklem t testi, bağımsız örneklem t testi, ANOVA testi kullanılmıştır. Sonuçlar %95 güven aralığında, anlamlılık ise p<0,05 altında değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Öğrencilerin %51,6’sı kız, %70,8’i 13 yaşındadır. Ailesinde diyabet öyküsü olan öğrencilerin olmayanlara göre diyabetle ilgili bilgi alma durumları incelendiğinde ailesinde diyabet öyküsü olan olmayanlara göre daha fazla diyabetle ilgili bilgi alma eğiliminde olduğu görülmüştür (p=0,003). Her iki sunum ve video grubundaki öğrencilerin eğitim öncesi ve sonrasında bilgi düzeyi değerlendirme testinden aldıkları puanlar istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksektir (p=0,000). Diyabet eğitiminde sunum ve video grupları arasında fark olmadığı görüldü (p> 0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Her iki eğitim yönteminin de öğrencilerin bilgi düzeyini artırdığı saptanmıştır. Ancak iki farklı eğitim arasında anlamlı fark olduğu bulunmamıştır. Bu nedenle Ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin diyabet eğitiminde her iki eğitim yöntemi de kullanılabilir.