Uterusun Mezenşimal Tümörlerinde Cd 117 Ekspresyonu

INTRODUCTION: The aim of this study was to search the expression of CD 117 in different groups of benign and malign uterin mesenchymal tumors and its relation with tumor types, morphologic properties and its role in differential diagnosis.
METHODS: Histologic sections of paraffın blocks of 12 uterin leiomyosarkomas (LMS), 8 low grade endometrial stromal sarcomas (LGESS), 4 atypical leiomyomas (ALM), 31 cellular leiomyomas (CLM) and 9 dassic leiomyomas were immunostained w ith CD 117 antibody. Individual tumors were considered positive if more than 10 % of the cells comprising the neoplasm displayed immunreactive staining. Staining intensity was graded + 1 to +3 and distribution as focal (1 0-30% ), intermediate (30-60%) and diffuse (>60%).
RESULTS: Positive immunstaining was obtained in 11(91.7%) of the 12 LMS, 7 (87.5%) of the ESS, 27 (87%) of 31 CLM and all of the 4 ALM and 9 (100%) dassic leiomyoma. C-KlT expression was not detected in 6 cases. The distribution of immunohistochemical staining was focal ( 30%) in 19 cases, intermediate (30-60%) in 20 cases and diffuse (>60%) in 19 cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We determined high CD 117 expression with different staining distribution and density in uterin mesenchymal tumors. We did not observe meaningful differences between tumor types and morphologic properties. Obtaining the immunohistochemical CD 117 expression does not prove the genetic mutation related with this protein. These studies should be supported by malecular pathologic techniques and the genetic mechanisms that result with CD 117 expressian should be discovered.

Uterusun Mezenşimal Tümörlerinde Cd 117 Ekspresyonu

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda uterusun çeşitli benign ve malign mezenşimal tümör gruplarında CD 117'nin immunohistokimyasal ekspresyonu, ile bu ekspresyonun tümör tipleri ve morfolojik özellikleri ile ilişkisini ve mezenşimal tümör/erin ayırıcı tanısındaki
rolünü araştirmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Uterus kaynaklı 12 leiomyosarkoma (LMS); 8 düşük gradeli endometrial stromal sarkoma ( DGESS), 4 atipik leiomyoma ( ALM), 31 sellüler leiomyoma (SLM) ile 9 klasik leiomyoma ( KLM) olgusunun parafin bloklarından yapılan kesitlere, immünohistokimyasal (İHK) yöntemle CD 117 boyaması uygulandı. Sonrasında %10 ve daha fazla orandaki türnöral hücrede immün reaktivite saptanması, pozitif olarak değerlendirildi. Boyanma yoğunluğu + 1 - +3 arasında; boyanma yaygınlığı ise fokal (%10-30), orta derecede (%30-60) ve diffüz (>%60) olarak derecelendirildi. istatiksel olarak Fisher'in kesin ki-kare ve Kolmogorov-Smirnov testleri kullanıldı.
BULGULAR: 12 LMS olgusunun ll i (%91.7), 8 ESS olgusunun 7 si (%87.5), 31 SLM'nın 27 si (%87); 4 ALM ve 9 KLM'nın tamamında (%100) pozitif boyanma izlendi. Kalan 6 olguda ekspresyon gözlenmedi. Boyanma dağılımı 19 olguda %30 un altında, 20 olguda %30-60, 19 olgud %60 ın üzerinde idi
TARTIŞMA ve SONUÇ: Uterusun mezenşimal tümörlerinde farklı boyanma yoğunluğu ve dağılımı gösteren, yüksek oranda CD 117 ekspresyonu saptadık. İncelenen tümör tipleri ve morfolojik özellikleri arasında CD 117 ekspresyonu açısından anlamlı farklılık gözlemedik. İHK boyama yöntemleri ile CD 117 ekspresyonunun saptanması, bu proteinle ilişkili gen mutasyonunun varlığını tam olarak ifade etmemektedir. Bu çalışmaların moleküler patoloji yöntemiyle desteklenmesi ve CD 117 ekspresyonuna yol açan genetik mekanizmaların ortaya çıkanlması gerekmektedir.