GİRİŞ ve AMAÇ: Adolesanlardaki sağlıklı yaşam becerileri ile okul başarısı, sosyodemografik özellikler ve aile tutumunun ilişkisini değerlendirmek için bu çalışmanın yapılması planlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma bir lisede 8-15.12.2017 tarihlerinde arasında yapılmıştır. Evrenini lisenin 10. Sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. (n=374). 349 öğrenciye ulaşılmış (%93,3) ve kesitsel tipte epidemiyolojik bir araştırma yapılmıştır. Değişkenler; sosyodemografik özellikler, ailenin sağlığı geliştirme davranışları, Adolesanların Sağlığı Geliştirme Ölçeği (Adolescent Health Promotion Scale-AHPS)(40 soru), vücut kitle indeksleri(Z-skorlaması), okul başarısı, anne-babaları hakkındaki vücut algıları, cep telefonu, bilgisayar ve TV başında geçirilen süredir.
BULGULAR: Araştırmada erkek öğrencilerin bilgisayar/tablet kullanma ve televizyonu izleme süresi kızlardan daha fazladır. Ayrıca kız öğrenciler erkek öğrencilere göre daha başarılı çıkmıştır. Adolesan Sağlığını Geliştirme Ölçeği puanları ile yapılan değerlendirmede toplam puanda, yaşam memnuniyeti, sağlık sorumluluğu, stres yönetimi ve sosyal destek alt başlıklarında iki saatten az kullananların iki saatten fazla kullananlara göre daha fazla puan aldığı görülmektedir. Okul not ortalaması 85 puan altında olanlar 85 puan üstü olanlara göre ölçek toplam puanı, yaşam memnuniyeti ve sağlık sorumluluğu başlıklarında daha düşük puan elde etmiştir. Sağlık sorumluluğu, egzersiz ve stres yönetimi alanlarında anneleri sigara içmeyenlerin içenlere göre daha yüksek puan elde ettikleri görülmüştür. Ayrıca toplam puan, ve tüm alt gruplarında babaları sigara içmeyenler içenlere göre daha yüksek puan almıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Adolesan dönemde sağlığı geliştiren davranışların geliştirilmesi için cep telefonu ve bilgisayar/tablet kullanım süreleri azaltılmalı, kız öğrenciler için beslenme ve egzersiz konularında, erkek öğrenciler için ise yaşam memnuniyeti ve sağlık sorumluklarında destekleyici çalışmalar yapılmalıdır. Ayrıca sağlıklı yaşam davranışları geliştirilirse okul başarılarının da artabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.

INTRODUCTION: This study was carried to explain the relationship between all of the following; family features, adolescent’s healthy living skills, school success and sociodemographic characteristics.
METHODS: Study was done in a high school in Ankara at 8-15.12.2017. 10th class students of the high school create this research’s population(N=374,n=349,%93,3). This is a cross section research. Variables of the study are sociodemographic characteristics, health promotion behaviors of families, Adolescent Health Promotion Scale (AHPS-40 questions form), body mass index (Z-score), school success, body perceptions about their parents, using smartphone and tablet/pc, spending time with television.
RESULTS: Time of using smartphone and tablet/pc, and the length of time spent in front of television were higher among schoolboys than schoolgirls. Also, schoolgirls were more successful than schoolboys. When assessment with AHPS is done, in total, it was seen that using of smartphone, tablet or TV less than two hours resulted in as a higher score than others under the following subtitles; life appreciation, health responsibility, stress management, social support.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In adolescence, to develop health promotion, using smartphone and tablet/pc should be decreased and supportive activities regarding nutrition and exercise behaviors should be applied to schoolgirls while life appreciation and health responsibility are applied to schoolboys. Furthermore, it should also be considered that developing of health promotion’s behaviors can cause increasing school success.

GİRİŞ ve AMAÇ: Monokoryonik çoğul gebeliklerde gelişen ve hayatı tehdit eden ciddi komplikasyonlara yol açabilen ikizden ikize transfüzyon sendromu (İİTS)’ndan etkilenmiş infantların yenidoğan dönemi sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde Ocak 2013- Aralık 2017 tarihleri arasında izlenen İİTS tanılı olguların demografik ve klinik verileri geriye dönük değerlendirildi.
BULGULAR: Belirlenen sürede İİTS gelişen 18 ikiz gebelikten 31 bebeğin canlı olarak doğurtulduğu görüldü. Dört ikiz eşi intrauterin dönemde kaybedilmişti. Dört gebeye lazer fotokoagulasyon uygulanmış ve bu gebeliklerden ikisinde verici ikiz intrauterin dönemde kaybedilmişti. Olguların 17’si alıcı, 14’ü verici ikizdi. Olguların doğum tartıları 1346±654 gram, gebelik haftaları 30,1±3,7 hafta idi. İki olguda hidrops fetalis saptandı. Verici ikizlerin hemoglobin ve hematokrit değerleri alıcı ikizlere göre anlamlı olarak daha düşük; ölüm oranları ise anlamlı olarak daha yüksek saptandı (sırasıyla p=0,0001; 0,0001; 0,018). İki olguya anemi, altı olguya polisitemi nedeni ile kan değişimi yapıldı. Alıcı ve verici ikizler arasında doğum tartıları, respiratuvar distres sendromu, patent duktus arteriosus, bronkopulmoner displazi, prematürite retinopatisi ve nekrotizan enterokolit gelişimi; solunum desteği ve inotrop ihtiyacı açısından anlamlı fark saptanmadı. Alıcı olguların üçünde kardiak hipertrofi saptandı. Bir alıcı ve üç verici olguda böbrek yetmezliği gelişti. Verici olguların dördü, alıcı olguların biri kaybedildi. Yirmi bir olgu şifa ile taburcu edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: İkiz gebeliklerin yakın takibi, erken doğumun önlenmesi ve İİTS tanılı bebeklerin karşılaşacağı İİTS’ye özgü sorunların farkında olunması bu bebekler için hayati önem taşımaktadır.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the results of neonatal period of infants affected by twin-to-twin transfusion syndrome (TTTS), which may lead to serious life-threatening complications in monochorionic multiple pregnancies
METHODS: The demographic and clinical data of the cases diagnosed with TTTS in our clinic between January 2013 and December 2017 were evaluated retrospectively
RESULTS: Thirty-one infants born to 18 twin pregnancies who developed TTTS were delivered alive. One fetus of four twin couples had died in intrauterine period. Four pregnant women underwent laser photocoagulation, the two donor twins of these pregnancies died during intrauterine period. Seventeen cases were recipient and 14 were donor twins. The birth weights of the cases were 1346±654 grams and the gestational weeks were 30.1±3.7 weeks. Hydrops were detected in two cases. The hemoglobin and hematocrit values of donor twins were significantly lower; mortality rates were significantly higher than the recipient twins (p = 0.0001;0.0001;0.018, respectively). Exchange transfusion was done to two patients for anemia and six patients for polycythemia. No significant difference was found between donor and recipient twins in terms of birth weight, respiratory distress syndrome, patent ductus arteriosus, bronchopulmonary dysplasia, retinopathy of prematurity, necrotizing enterocolitis; respiratory support and inotropic need. Cardiac hypertrophy was detected in three of the recipient cases. One recipient and three donor cases developed renal failure. Four donor cases, one recipient case were lost. Twenty-one cases were discharged with healing.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Close follow-up of twin pregnancies, prevention of preterm birth and awareness of TTTS specific problems encountered by babies with TTTS are vital for these babies.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çoğunlukla insidental olarak rastlanan ve malign olma ihtimalinden dolayı pankreasın neoplastik kistik lezyonlarının, Amerikan Gastroenteroloji Derneğinin 2015 kılavuzu örnekliğinde, pratik noktalarını ortaya koymayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Pankreas neoplastik kistik tümörlü 25 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşları, cinsiyetleri, ilk ön tanılarını aldıklarında insidental mi semptomatik mi olduğu, ilk yönlendirici radyolojik tetkikikin USG, BT, MR (+/- MRCP) veya diğer yönlendirici faktörler ve takiplerinde EUS bulguları (aspirasyon sıvısında amilaz, CEA, CA 19-9, ince iğne hücre aspirasyon sonuçları) değerlendirildi. Tüm hastaların yönlendirme sonrası eksikleri giderilerek MR-MRCP ve EUS’ları tamamlandı. Hastaların takip ve cerrahisi değerlendirildi.
BULGULAR: Pankreas neoplastik kistik tümörlü 25 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşları, cinsiyetleri, ilk ön tanılarını aldıklarında insidental mi semptomatik mi olduğu, ilk yönlendirici radyolojik tetkikikin USG, BT, MR (+/- MRCP) veya diğer yönlendirici faktörler ve takiplerinde EUS bulguları (aspirasyon sıvısında amilaz, CEA, CA 19-9, ince iğne hücre aspirasyon sonuçları) değerlendirildi. Tüm hastaların yönlendirme sonrası eksikleri giderilerek MR-MRCP ve EUS’ları tamamlandı. Hastaların takip ve cerrahisi değerlendirildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Pankreasın neoplastik kistik tümörleri çoğunlukla insidental olarak tesbit edilir. Malign potansiyel taşıyabileceğinden dolayı ileri tetkikler MR-MRCP ve EUS (sıvı ve hücre aspiratı incelemeleri dahil) ile yapılmalı; tanı, takip ve cerrahi kararı uygun ve pratik yönlendirmeleri nedeniyle AGA 2015 kılavuzuna göre verilmelidir.

INTRODUCTION: Neoplastic cystic tumors of the pancreas are mostly incidentally detected and they carry risk of malignancy. We aimed to reveal practical points of the management according to 2015 guideline of the American Gastroenterology Association.
METHODS: Twenty-five patients with pancreatic neoplastic cystic tumors were retrospectively analyzed. Patients' ages, genders, whether they were incidental or symptomatic when they received their initial pre-diagnosis with USG, CT, MR (+/- MRCP) or other guiding factors and EUS findings (amylase, CEA, CA 19-9 in the aspiration fluid and cell aspiration results) were evaluated. MR-MRCP and EUSs of all patients were completed. The follow-up and surgery of the patients were evaluated.
RESULTS: Of the 25 patients, 18 (72%) were female and 7 (28%) were male. The average age was 57.3 and ranged from 30-77. Ten (40%) patients with serous cystic tumor, 6 (24%) with mucinous cystic tumor, 8 (32%) with intraductal papillary mucinous tumor, and 1 (4%) with solid pseudopapillary tumor were evaluated. MR-MRCP and EUS findings were compatible and complementary in diagnosis. Pathology results of 7 (28%) operated patients were compatible and 1 (4%) patient had invasive cancer.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Neoplastic cystic tumors of the pancreas are mostly detected incidentally. Further investigations should be done with MR-MRCP and EUS (including fluid and cell aspirate examinations) as they may have malignant potential; The diagnosis, follow-up and surgical decision should be made according to the AGA 2015 guideline due to its appropriate and practical guidance.

GİRİŞ ve AMAÇ: Amniosentezde saptanan koyu amnion sıvının önemi ve perinatal sonuçlarla ilişkisi tartışmalıdır. Bu çalışmada koyu amnion mayi saptanan gebelikler ve perinatal sonuçları değerlendirilmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Doğum Kliniği’nde Ocak 2018 ile Ocak 2019 tarihleri arasında yapılan 1034 amniosentez işleminde 24 koyu amniotik sıvı saptandı. Koyu amniyotik sıvı saptanan gebeliklerde işlemin yapılma nedeni ve devam eden gebeliklerdeki perinatal sonuçlar ile karyotip sonuçları değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışma süresince koyu amniyotik mayi sıklığı %2.3’dü. Bu amniosentezlerin 11’i tarama testinde risk yüksekliği, 11’i ultrasonda saptanan anormallikler ve 2’si ise gebelikte geçirilen akut toxoplazmosis enfeksiyonu nedeniyle yapılmıştır. Sitogenetik sonuçlar 2 gebede trizomi 21, 1 gebede ise turner sendromu şeklindedir. İki amniyon sıvı materyalinde kültür başarısız olmuştur. Gebelerin 12’si miadında vajinal doğum yaparken 4’ü miadında sezaryen doğum ile sonlanmıştır. Anomali olan 6 gebelik amniyosentezi takiben termine edilmiştir. İşlem sonrası bir gebede erken membran rüptürü gelişmiştir. Bir gebede ise preterm doğum gerçekleşmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Koyu amniyotik sıvı saptanan gebeliklerin perinatal sonuçları açısından literatürde görüş birliği mevcut değildir. Bazı çalışmalar koyu amniotik sıvı varlığını kötü perinatal sonuçlar ile ilişkilendirirken diğer bazı çalışmalar fark göstermemiştir. Bu çalışmada preterm doğum açısından genel popülasyondaki sıklığına göre fark izlenmemiştir. Ancak koyu amniyotik materyal ile kültür başarısızlığı ve gebelik kaybı oranları artıyor olabilir. Koyu amniotik sıvının perinatal sonuçlara etkisi net değildir. Ancak koyu amniyotik mayi artmış kültür başarısızlığı ile ilgili olabilir.

INTRODUCTION: Effect of dark amniotik fluid in amniocentesis on perinatal outcomes is contraversial. This article points that, evaluate perinatal outcomes which determine dark amniotik fluid in amniosentesis.
METHODS: In Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hospital Obstetry and gynaecology clinic, between dates 01 january 2018 to 30 january 2019, 1034 amniocentesis have been done and 24 of them detect dark amniotic fluid. In this article, perinatal outcomes and karyotip analysis of this 24 pregnants has been compared.
RESULTS: In our clinic 13 months period, dark amniotik fluid was detected 24 pregnant women in 1034 amniocentesis. Eleventh of that cases have been done amniosentesis couse that high trisomy risk in binary test. Eleventh of cases endications is anomali which detected with ultrasound. Two of cases endication is toxoplasmosis infection. İn that 24 amniocentesis, we find trisomy 21 syndrome in 2 cases. One case genetic result is turner syndrome. Two cases have no culture reproduction in genetic results. The other 19 pregnant have normal karyotype in genetic examination. Twelve of this 24 pregnant gave birth with vaginal delivary, 4th of these gave birth with cesarian section. Six of this 24 pregnant which detected anomaly in ultrasound was terminated couse by anomalies. In one pregnant, preterm membran rupture has been improved and this pregnancy terminated for this complication. In one pregnant, preterm birth has been done in 31 pregnancy week.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Dark amniotik fluid endications and effect on perinatal outcomes is not celar. The most common dark amnion fluid endications in literatüre are meconium passege in amnion and maternal or fetal bleeding in amnion. There are many different articles that include many different datas about perinatal outcomes in literature. Some articles reveal that dark amnion fluid is with poor perinatal outcomes but some of them reveal that no differents yo perinatal outcomes. Our article and some articles in literature reveal that dark amnion fluid rise risk of culture reproduction. Pregnancy with dark amniotic fluids etiology and effect on perinatal outcomes are not clear. Many studies are needed in this subject.

GİRİŞ ve AMAÇ: Helikobakter pilori eradikasyonunda, ilk tercih makrolid grubu antibiyotik içeren üçlü tedavi uygulamasıdır. Antibiyotik direnci sebebiyle, bu rejimin etkin ve kolay ulaşılır alternatifi hibrit protokoldür. Hibrit tedavi planında, başarı oranını arttırmaya yönelik, makrolid grubu antibiyotik yerine tetrasiklin kullanılarak değişiklik yapılmış ve buna göre yapılan uygulama sonrası elde edilen eradikasyon oranlarının sunulması hedeflenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Babaeski Devlet Hastanesi ile Zeynep Kâmil Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Eğitim Araştırma Hastanesinde yapılan, 1570 özofagogastroduodenoskopi işlemi sonrasında alınan biyopsi örneklerinin patoloji raporları, kesitsel olarak geriye dönük olarak incelenmiştir. Patoloji raporlarına göre, helikobakter pilori infeksiyonu bulunup, eradikasyon tedavisi endikasyonu koyulmuş hasta grubuna, yeniden düzenlenmiş (modifiye) hibrit tedavi protokolü uygulanmıştır. Başarı oranının anlaşılabilmesi için işlemi kabul eden hastalara tedaviden dört – altı hafta sonra kontrol endoskopik biyopsi yapılmış, işlemin tekrarını istemeyen hasta grubunda yine aynı sürede dışkıda helikobakter pilori antijeni bakılmıştır.
BULGULAR: Hastaların 828’inde (%52,7) helikobakter pilori varlığı gösterilmiştir. 1444 (%92,1) gastrit, 126 (%7,9) gastropati tanısı konmuştur. Gastropatili hiçbir hastada infeksiyon saptanmamış, gastrit tanısı alanların 828’inde (%57,2) gösterilmiştir. İnfeksiyonu olanların 124’ünde (%14,8) gastrik intestinal metaplazi ve gastrik mukozal atrofi eş zamanlı gözlenmiş, 151 hastada (%18,2) ise infeksiyon olduğu halde saptanmamıştır. Helikobakter pylori pozitif, gastrik intestinal metaplazi ve gastrik mukozal atrofi bulguları olan tüm hastalarda eradikasyon tedavisi, hastalar asemptomatik olsalar dahi uygulanmıştır. Modifiye hibrit tedavi protokolü uygulanan 658 hastanın 218’ine, tedavi sonrası dördüncü – altıncı hafta arasında kontrol endoskopik biyopsi yapılmış ve bunların 203’ünde (%93,2) infeksiyon saptanmamıştır. 455 hasta kontrol endoskopi işlemini yaptırmamıştır. Bu grubun içerisinden 283 kişiye dışkıda helikobakter pilori antijeni bakılabilmiş ve 262’sinde (%92,5) test negatif saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Özofagogastroduodenoskopi günümüzde yaygın olarak kullanılan, etkin tanı ve tedavi aracıdır. Kolay ulaşılması, sıkça yapılması, doğru yapıldığı anlamına gelmemelidir. İşlem titizlikle, yeterli teorik bilgi ile uygulanmalıdır. Uygun yerlerden, gerekli sayıda doku örneği alınmalı ve bu örnekleri yetkin patologlar değerlendirmelidir. Hele ki güncel olarak antibiyotik direncinin ileri düzeyde arttığı düşünülürse, yapılacak helikobakter pilori eradikasyon tedavilerinin titizlikle seçilmesi ve doğru endikasyonlarda yapılması, toplum sağlığı açısından da değerlidir.

INTRODUCTION: In helicobacter pylori eradication, the first choice is triple therapy with macrolide group antibiotics. Due to its antibiotic resistance, the effective and easily accessible alternative to this regimen is the hybrid protocol. In the hybrid treatment plan, changes were made using tetracycline instead of macrolide antibiotics. It is aimed to present the eradication rates obtained after treatment according to this regulation.
METHODS: 1570 esophagogastroduodenoscopy procedures performed at Babaeski State Hospital and Zeynep Kamil Gynecology and Pediatric Education and Research Hospital were evaluated. Pathology reports of biopsy samples were analyzed retrospectively in cross-section. According to the pathology reports, a modified hybrid treatment protocol was applied to the group of patients who had a helicobacter pylori infection and were indicated for eradication therapy. Patients who accepted the procedure underwent control endoscopic biopsy four to six weeks after treatment. Helicobacter pylori antigen was examined in the stool in the patient group who did not want to repeat the procedure.
RESULTS: The presence of helicobacter pylori was shown in 828 (52,7%) of the patients. 1444 (92,1%) gastritis, 126 (7,9%) gastropathy were diagnosed. No infection was detected in any patient with gastropathy, and it was shown in 828 (57,2%) of those diagnosed with gastritis. Gastric intestinal metaplasia and gastric mucosal atrophy were observed simultaneously in 124 (14,8%) of those with infection, and were not detected in 151 patients (18,2%) even though they had an infection. Eradication therapy was applied in all patients with Helicobacter pylori positive, gastric intestinal metaplasia and gastric mucosal atrophy findings, even if the patients were asymptomatic. 218 of 658 patients undergoing modified hybrid treatment protocol underwent control endoscopic biopsy between the fourth and sixth weeks after treatment, and no infection was detected in 203 (93,2%) of them. 455 patients did not have control endoscopy. Helicobacter pylori antigen could be examined in 283 individuals from this group and 262 (92,5%) test negative.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Upper gastrointestinal system endoscopy is not just a diagnostic tool. It also allows for many therapeutic procedures to be performed. Making the right treatment depends on the correct diagnosis. Taking appropriate biopsies are therefore important. The proper theoretical and practical training of the endoscopist is important for the efficacy of the procedure.

GİRİŞ ve AMAÇ: Gebe eğitim sınıfları memnun edici bir gebelik ve doğum süreci geçirmeleri için gebeleri destekler. Bu çalışmamızda Türkiye’nin az gelişmiş bir bölgesinde dinoprostone ile doğum indüksiyonu uyguladığımız gebelerde gebe eğitim sınıfının gebelik sonuçlarına etkisini araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu prospektif çalışma Ağustos 2019-Mart 2020 tarihleri arasında Tunceli Devlet Hastanesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum kliniğinde yapıldı. 18-40 yaş arası, tekil gebeliği olan, kronik hastalığı bulunmayan ve sezaryen öyküsü olmayan hastalar çalışmaya dahil edildi. Gebe eğitim sınıflarında sertifikalı ebeler görevlendirildi. Eğitimler ilk trimesterde başladı ve gebeliğin son haftalarına dek devam etti. Tüm katılımcılar toplam 12 ders aldı.
BULGULAR: 82 (%48) eğitim sınıfına katılan ve 89 (%52) (kontrol grubu) katılmayan toplam 171 gebe çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubunda hastaların %69,5’I vajinal, %30,5’I sezaryen ile doğum yaptı. Gebe eğitim sınıfındaki hastaların %83.1 vajinal doğum yaparken %16,9’u sezaryen ile doğum yaptı ve bu oran istatistiksel olarak anlamlıydı (p: 0,03). Neonatal sonuçlar her iki grupta benzerdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Gebe eğitim sınıfları maternal ve neonatal sonuçları iyileştirmenin ucuz bir yoludur. Sezaryen oranlarını azaltmada yararlı olabilir ve tüm ülkede yaygın olarak erişilebilmelidir.

INTRODUCTION: Childbirth education classes support women to achieve a pleasing pregnancy and delivery. We aimed to determine the effects of CEC on obstetric outcomes in women who underwent labor induction with dinoprostone in an underdeveloped region of our country in this study.
METHODS: Prospective study was conducted in Tunceli State Hospital, Department of Obstetrics and Gynecology, between August 2019 and March 2020. Age between 18-40, singleton pregnancy, no presence of chronic disease, and no history of cesarean section was included. CEC was provided by midwives who had certified. It started in the first trimester of pregnancy and continued until the last weeks of pregnancy. All participants received a total of 12 lessons.
RESULTS: 171 patients recruited, including 82 (48%) of cases continued CEC, and 89 (52%) patients had no admission to CEC (controls). 69.5% of patients delivered vaginally, and we performed a cesarean section in 30.5% of cases in control groups. 83.1% of cases achieved vaginal delivery, and 16.9% underwent cesarean section in the CEC group. The vaginal birth rate was significantly higher in the CEC group than controls (p: 0.03). Neonatal outcomes were similar between the two groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CEC is an inexpensive option to promote maternal and neonatal health. It can be a useful tool to reduce cesarean birth rates and should be used widely all over the country.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada iki doğal orifis histerektomide - tek portlu laparoskopik histerektomi (SLH) ve vajinal histerektomi (VH) - inflamatuar belirteç değişikliklerini saptamak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2018-2019 arasında yapılan SLH ve VH yapılmış hastalardan elde edilen veriler retrospektif olarak incelendi. Ameliyat öncesi ve sonrası hematokrit (HCT), hemoglobin (HB), beyaz kan hücresi (WBC), trombosit (PLR) ve nötrofil-lenfosit (NLR) oranları ve değerleri ile hastaların demografik özellikleri karşılaştırıldı. Bu çalışma aynı zamanda ‘Clinical Trials’ a kaydedilmiştir; kayıt numarası: NCT04221308.
BULGULAR: Postoperatif dönemde WBC, NLR ve PLR istatistiksel olarak artmış, HB ve HCT tüm gruplarda azalmıştır. Bununla birlikte, inflamatuar belirteçlerdeki değişiklikler her iki grupta da benzerdi. HB ve HCT'deki değişiklikler SLH grubunda daha azdı. Ayrıca SLH grubunda hem ameliyat süresi hem de hastanede kalış süresi daha yüksek olarak saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Her iki ‘doğal orifice’ tekniği de düşük morbidite ve iyi kozmetik sonuçlar sağlamıştır. Enflamatuar belirteçlerle ilgili sonuçlar her iki prosedürün de kabul edilebilir olduğunu göstermektedir. SLH uygulamadaki cerrahi deneyim arttıkça operasyon ve hastanede kalış süreleri azalabilir.

INTRODUCTION: The authors in this study aimed to detect inflammatory marker changes in two natural orifice hysterectomies: single-port laparoscopic hysterectomy (SLH) and vaginal hysterectomy (VH).
METHODS: Between 2018 and 2019, data obtained from patients in the SLH and VH groups were reviewed retrospectively. The preoperative and postoperative hematocrit (HCT), hemoglobin (HB), white blood cell (WBC), platelet (PLR), and neutrophillymphocyte (NLR) ratios and values were compared as well as the demographic characteristics of the patients. This study was also registered in Registry of Clinical Trials; registration number: NCT04221308.
RESULTS: In the postoperative period, WBC, NLR, and PLR were statistically increased, and HB and HCT were decreased in all groups. However, the changes in inflammatory markers were similar in both groups. The changes in HB and HCT were less in the SLH group. Moreover, both the duration of the operation and the hospital stay were higher in the SLH group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Both natural orifice techniques provided low morbidity and good cosmetic results. The results regarding inflammatory markers indicate that both procedures are acceptable. As surgical experience in performing SLH increases, operation and hospital stay durations may decrease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Disfonksiyonel uterin kanama (DUK) tedavisinde LNG-IUS (Levonergestrel salgılayan intrauterin sistem) ve oral traneksamik asit menstrüel kan kaybını azaltmadaki etkinliği, yan etkiler ve tedaviye devam açısından karşılaştırılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya DUK tanısı alıp LNG-IUS uygulanan ve 3 gr/gün oral traneksamik asit kullanan toplam 60 hasta dahil edildi. Hastaların gözlemsel kanama skorlama sistemi ile hesaplanmış tedavi öncesi kanama skorları (PBAS), kanamalı gün sayıları ve hemoglobin değerleri kaydedildi. Hastalar tedavinin 3 ve 6. aylarında çağrılarak kanama skorları (PBAS), kanamalı gün sayıları, hemoglobin değerleri kaydedilip, yan etkiler açısından ayrıntılı sorgulandı.
BULGULAR: İki gruptada 3 ve 6. ayda kanamalı gün sayısındaki azalma istatiksel olarak anlamlıdır (p<0,05). İki grup arasında kanamalı gün sayısındaki azalma açısından 3. ayda istatistiksel anlamlı farklılık yokken (p>0,05), 6. ayda LNG-IUS grubundaki azalma traneksamik asit grubundaki azalmadan daha fazladır (p<0,05). Traneksamik asit grubunda PBAS’de 3. ayda %55 azalma 6. ayda %62 azalma izlensede, bu azalmalar istatiksel olarak birbirinden farklı değildir (p>0,05). LNG-IUS grubunda PBAS’de 3. ayda %87,5 ve 6. ayda %90,5 azalma olup, 6. aydaki azalma istatiksel olarak daha fazladır (p<0,05). Ancak iki grup arasında kanama miktarındaki azalma LNG-IUS grubunda daha fazla olup bu azalma istatiksel olarakta anlamlıdır (p<0,05). LNG-IUS grubunda hemoglobin düzeyinde 3. ayda %5,6, 6. ayda %9,4 artış izlenirken, traneksamik asit grubunda 3. ayda %3,6, 6. ayda %4,5 artış izlenmiş olup, artış açısından iki grup istatiksel olarak benzerdir (p>0,05). LNG-IUS uygulanan gruptaki 3. ayın sonunda 10 (%40) hastada mastalji, 6. ayda 10 (%43) hastada oligo-amenore en sık yan etki idi. Bu grupta 6 ay sonunda tedaviye devam oranı %78 iken, 2 (%6,6) hasta yan etkiler nedeniyle tedaviyi bıraktı. Traneksamik asit grubunda 6 ay sonunda tedaviye devam oranı %63 iken hiçbir hasta yan etkiler nedeniyle tedaviyi bırakmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: LNG-IUS DUK tedavisinde kan kaybını azaltmada traneksamik asitten daha etkin olsada menstrüel siklus paternindeki radikal değişim ve sistemik yan etkiler tedaviyi sürdürmemenin en sık nedenidir. Traneksamik asit fertiliteyi etkilemeden, siklus paternlerini bozmadan ve daha iyi tolere edilen yan etkilerle kan kabında azalma sağlar.

INTRODUCTION: To compare LNG-IUS and oral tranexamic acid in disfunctional uterine bleeding (DUB) therapy in terms of efficacy in reducing blood loss during menstruation, side effects, and compliance with therapy.
METHODS: 60 patients who were diagnosed with DUB and were treated with either oral tranexamic acid 3gr/day or LNG-IUS were included in the study. Bleeding scores (PBAS), duration of bleeding and haemoglobin values before the therapy were recorded. Patients were evaluated again for the same parameters and possible side effects on the 3rd and 6th months of therapy.
RESULTS: Decrease in duration of bleeding on the 3rd and 6th months of therapy were statistically significant in both groups (p<0,05). While there was no statistically significant difference on the decrease in the duration of bleeding on the 3rd month of therapy (p>0,05), the decrease was more significant in the LNG-IUS group than the tranexamic acid group on the 6th month (p<0,05). In the tranexamic acid group, PBAS dropped by 55 % on the 3rd month, and 62% on the 6th month, but these changes were not significantly different from each other (p>0,05). In the LNG-IUS group, PBAS decreased by 87.5 % on the 3rd month, and 90.5% on the 6th month, and these changes were statistically significant (p<0,05). However, the decrease in the amount of bleeding was significantly more in the LNG-IUS group than the tranexamic acid group (p<0,05). While haemoglobin levels increased 5.6% on the 3rd month and 9.4% on the 6th month in the LNG-IUS group, they increased 3.6% on the 3rd month and 4.5% on the 6th month in the tranexamic acid group. In the LNG-IUS group the most common complaint was mastalgia on the 3rd month of therapy (40%, 10 patients), and oligomenorrhea-amenorrhea on the 6th month (43%, 10 patients). After 6 months, 78% of patients continued the treatment, while 2 patients (6.6%) quit the therapy because of the side effects. In the tranexamic acid group, the compliance rate was 63%, and none of the patients had discontinued the therapy due to side effects
DISCUSSION AND CONCLUSION: Even though LNG-IUD is more effective than tranexamic acid in reducing blood loss in DUB patients, the major change in the menstrual cycle pattern and systemic side effects are the most common reasons for discontinuing therapy. Tranexamic acid reduces blood loss while conserving cycle patterns and fertility, and is better tolerated.

Budd-Chiari (BCS) sendromu hepatik venöz kanın kalbe ulaşım yolunda obstrüksiyonu sonucu konjesyona bağlı karaciğer hasarına sebep olan gebelikte nadir rastlanan bir klinik tablodur. Etiyolojisinde gebelik, oral kontraseptif kullanımı, myeleoproliferatif hastalıklar, antifosfolipid antikor sendromu gibi tromboza eğilim yaratan altta yatan birçok hastalık mevcuttur. BCS'li kadınlarda gebelik ve gebelik sonrası yönetim ve gebelik sonuçları hakkında yeterli veri bulunmamaktadır. Bu olgu sunumunda antifosfolipid antikor sendromu zemininde BCS gelişen gebe olgusu bildirilmiştir.

Budd-Chiari syndrome is a clinical disorder that causes congestive liver damage as a result of obstruction of hepatic venous blood flow. Many underlying factors cause thrombosis such as pregnancy, oral contraceptive use, myeleoproliferative diseases, antiphospholipid syndrome (aPL). Due to BCS is rarely seen in pregnancy, there are limited data, regarding pregnancy outcome and management during the pregnancy and postpartum period. In this case report, we describe a case of patients with BCS developed based on aPL during the pregnancy.

DRESS Sendromu (Drug Rush with Eosinophilia and Systemic Symptoms) ilaç ilişkili döküntü, hematolojik anormallikler (eozinofili, atipik lenfositoz), lenfadenopati, iç organ tutulumları (karaciğer, böbrek, akciğer) ile seyreden nadir, hayatı tehdit edebilen hipersensitivite reaksiyonudur. Antiepileptik lamotrigin tedavisi başlandıktan on dört gün sonra döküntüsü ve ateşi gelişen DRESS Sendromu olduğu düşünülen ergen bir kız hastayı sunduk.

Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS Syndrome) is a rare, life-threatening, drug- induced hypersensitivity reaction that include skin eruptions, hematologic abnormalities (eosinophilia, atypical lymphocytosis), lymphadenopathy and internal organ involvement (liver, kidney, lung). We present an adolescent girl with probable DRESS Syndrome who had rash and fever after having been treated with lamotrigine as antiepileptic drug before fourteen days.

Boğmaca, Bordetella Pertussisin neden olduğu bulaşıcı ve özellikle süt çocuklarında yaşamı tehdit eden bir solunum yolu enfeksiyonu hastalığıdır. Her yaşta görülebilir. Ancak aşılamaya başlanmamış bebeklerde mortaliteye sebep olduğundan, son yıllarda boğmaca aşı uygulamalarında koza stratejisi adıyla bilinen yeni bir aşı programı uygulanmaya başlanmıştır. Bu makalede yenidoğan döneminde boğmaca tanısı alan ve persiste eden lökomoid reaksiyonla seyreden olguyu güncel literatür bilgileri ışığında sunmayı hedefledik

Pertussis is a respiratory tract infection caused by Bordetella Pertussis and can be a life threatening disease especially for young infants. It can be seen at any age. Since Pertussis can be mortal for unimmunized infants, a new immunization programme known as Cocooning Strategy is started. Herein, we report a newborn with persistant leukemoid reaction diagnosed as Pertussis and we aimed to discuss the case in the light of current literature.

Efemera sözcüğü, her türlü ''ıvır-zıvır'' olarak tarif edilebilecek objeyi tanımlayan ve son yıllarda daha da sık duymaya başladığımız bir terimdir. Efemera kolleksiyonerliği ise; oldukça geniş bir yelpazeye yayılmış olan farklı objeleri kolleksiyon amaçlı olarak toplamayı ifade etmektedir. Gerek ülkemizde, gerekse dünyada; özellikle son yıllarda açılmış çok sayıda efemera müzesi bulunmaktadır ve hatta bazı tanınmış müzelerde son zamanlarda genel ya da tematik efemera bölümleri oluşturmuştur (1, 2). Her türlü objenin efemera olarak kabul edilebilir olması zaman içerisinde efemeracılığın alt çeşitlerinin oluşması sonucunu doğurmuş; fotoğraf efemeracılığı, eğitim tarihi efemeraları, gastronomik efemeracılık ve medikal efemeracılık gibi pek çok efemera branşı oluşmuştur.

The word ''Ephemera'' could be defined as anything. A letter, a ticket, a photo, a book or brochures are among objects, which could be defined as ephemeras. Collecting ephemeras is regarded as a branch of making collections and thematic ephemera collections became popular in time. Besides being one of the oldest hospitals of our country, Zeynep Kamil Hospital is also known as one of the best centers for Gynecology, Pediatrics and Obstetrics. The hospital has a very rich and interesting history and today it is possible to find various ephemeras, reflecting images from the past of the hospital. In this study, it was aimed to provide some images of the hospital's past through various ephemeras, all from the authors' archive.

Beslenme, yaşam tarzı, genetik, kanserojen bir maddeye maruziyet gibi sebeplerle ortaya çıkan kanser yaygın ölüm nedenlerinden biridir. Kanser mortalitesini azaltmak için yapılan çalışmalardan bir kısmı son yıllarda özellikle erken teşhisi sağlayacak biyobelirteçler üzerine yoğunlaşmıştır. Bu biyobelirteçlerden biri olarak değerlendirilen mikroRNA’lar, son 25 yıl içerisinde keşfedilmiş yaklaşık 25 nükleotid uzunluğunda kodlanmayan RNA grubuna dâhildir. Kan ve doku örneklerinden geleneksel moleküler yöntemlerle tespit edilebiliyor oluşları sayesinde mikroRNA’ların belirteç olarak kullanılmasına yönelik çalışmalar son yıllarda hız kazanmıştır.

Nutrition, lifestyle, genetics, exposure to a carcinogenic substance causing cancer is one of the common causes of death. Especially in recent years some of the studies to reduce cancer mortality have focused on biomarkers that will provide early detection. MicroRNAs are included in the non-coding RNA groups containing about 25 nucleotides and discovered over the last 25 years, which are considered to be one of these biomarkers. Studies on the use of microRNAs as markers have gained momentum in recent years due to the fact that microRNAs can be detected by conventional molecular methods in blood and tissue samples.